Ανιέλος της Νάπολης
| Ανιέλος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Agnello (Λατινικά) |
| Θάνατος | 694 Νάπολη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Eορτασμός αγίου | 9 Ιανουαρίου |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιερέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | επίσκοπος |
Ο Ανιέλος (ιταλικά : Agnell, λατινικά : Agnello), (απεβίωσε το 693 ή 694 στη Νάπολη), ήταν επίσκοπος της Νεαπόλεως από το 672 ή 673 έως το 693 ή 694[1][2]. Τιμάτε ως άγιος από την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία όπου η μνήμη του εορτάζεται στις 9 Ιανουαρίου.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η κύρια ιστορική πηγή για τον Άγιο Αγνέλ της Νάπολης είναι το πρώτο μέρος των «Πράξεων των Ναπολιτών Επισκόπων» που γράφτηκε στις αρχές του 8ου-9ου αιώνα από έναν ανώνυμο συγγραφέα[3][4].
Δεν υπάρχουν πληροφορίες για τα πρώτα χρόνια της ζωής του Ανιέλου ή της καταγωγής του. Ανέβηκε στην επισκοπική έδρα της Νεάπολης μετά τον Άγιο Αδεοδάτο, ο οποίος πέθανε το 671 ή το 672. Είναι πιθανό η ενθρόνιση του νέου επισκόπου να έγινε το 672 ή το 673[5]у[1][4].
Τον Μάρτιο του 680, ο Ανιέλος συμμετείχε σε εκκλησιαστικό συμβούλιο που συγκλήθηκε στη Ρώμη από τον Πάπα Αγάθωνα[4][5][6][7].
Τον Μάρτιο του 685 εξερράγη ο Βεζούβιος, από τον οποίο υπέστησαν μεγάλες ζημιές τα περίχωρα της Νάπολης. Ωστόσο, η ίδια η πόλη δεν υπέστη σοβαρές ζημιές. Οι εκκλησιαστικές παραδόσεις απέδιδαν μια τέτοια «θαυματουργή απελευθέρωση» της Νάπολης από την καταστροφή στη μεσολάβηση του Αγίου Ιανουάριου. Από τότε, η λατρεία αυτού του αγίου άρχισε να εξαπλώνεται γρήγορα στην πόλη και σύντομα ο Ιανουάριος άρχισε να γίνεται σεβαστός ως ο κύριος προστάτης της Νάπολης. Πιθανώς με αυτά τα γεγονότα συνδέεται η εμφάνιση των πρώτων εικόνων του Αγίου Ιανουάριου στις σφραγίδες των Ναπολιτάνων επισκόπων και των νομισμάτων που κατασκευάστηκαν εδώ[8][9].
Με εντολή της Ανιέλου στη Νάπολη χτίστηκε η εκκλησία του Αγίου Ιανουάριου. Στην εκκλησία αυτή συγκροτήθηκε μοναστική κοινότητα, την οποία ο επίσκοπος προμήθευσε με όλα τα απαραίτητα, ενώ οργανώθηκε και στέγαστρο για τους φτωχούς. Οι «Πράξεις των Ναπολιτάνων Επισκόπων» αναφέρει ότι ο Ανιέλος διέταξε δύο φορές το χρόνο, τα Χριστούγεννα και το Πάσχα, να δίνουν στα μέλη αυτής της μοναστικής κοινότητας σαπούνι «για κόπους για τη διατήρηση της καθαριότητας»[4][5][8].
Αναφέρεται επίσης ότι ο επίσκοπος Ανιέλος έσωσε τη Νάπολη από την κατάληψη από τους Σαρακηνούς[10].
Οι Πράξεις των Επισκόπων της Νάπολης αναφέρουν ότι ο Ανιέλος κατέλαβε την επισκοπική έδρα για είκοσι ένα χρόνια και δεκαπέντε ημέρες. Πέθανε το 693 ή 694. Διάδοχός του ως επίσκοπος ήταν ο Άγιος Ιουλιανός[4][5][1][8].
Λίγο μετά το θάνατό του, ο Ανιέλος άρχισε να τιμάται από τους Ναπολιτάνους ως άγιος. Αυτό αποδεικνύεται από την αναφορά του ονόματός του στο μαρτυρολόγιο, το ηνωστό ως «Μαρμάρινο Ημερολόγιο», που έγινε τον 9ο αιώνα, ο συγγραφέας του οποίου χρησιμοποίησε προγενέστερες εκκλησιαστικές πηγές για τη σύνταξη του. Η μνήμη του Αγίου Ανιέλου, Επισκόπου Νεάπολης, εορτάζεται στις 9 Ιανουαρίου[4][5].
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Cronotassi dei Vescovi, Chiesa di Napoli
- ↑ Francesco Ceva Grimaldi (marchesi di Pietracatella.), Memorie storiche della città di Napoli
- ↑ Деяния неаполитанских епископов (глава 31).
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Agnello, santo, Istituto dell’Enciclopedia Italiana, Dizionario Biografico degli Italiani, 1960, volume 1
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Zigarelli D. M., Biografie dei vescovi e arcivescovi della Chiesa di Napoli, Napoli, Stabilimento tipografico di G. Gioja, 1861, page 24
- ↑ Kehr P. F, Regesta Pontificum Romanum. Italia Pontificia, Berolini, Apud Weidmannos, 1935, volume VIII (Regnum Normannorum — Campania) page 430
- ↑ Agnellus (№ 141 / corr., Prosopographie der mittelbyzantinischen Zeit, Berlin – New York, De Gruyter Verlag, 1998, band 1, isbn 978-3-1101-5179-4
- ↑ 8,0 8,1 8,2 Schipa M., Il Mezzogiorno d’Italia anteriormente alla monarchia, Bari, Gius. Laterza & Figli, 1923, pages 26—27
- ↑ Italia Meridionale Continentale. Napoli. Parte I: dal ducato napoletano a Carlo V, Corpus Nummorum Italicorum, Roma, Accademia Nazionale dei Lincei, 1940,volume XIX, pages 5—8
- ↑ Benigni U., Naples, Catholic Encyclopedia, New York, Robert Appleton Company, 1911, volume X, pages 683—687